RAMADAN BRAKAJ
Tenis me vdekjen
Roman
U ul Vdekja ime para meje e po rrite pa folur.
– Ç’të solli këtu? Ç’do ti me vdekatarët?
– Ke hapur derën e mortit. Erdha për ngushëllime.
– Ti, Vdekja ime vjen për mort tek unë?!
– Dëgjo, ti, vdekatar: “Mos luaj me mua, vdekjen. Ti ke vetëm një vdekje…”
– Sa mirë do të ishte kështu! A mund të jetohet skutave të errëta, vrimave të minjve, shpellave me lagështi…
SHKRIMTARI I NJOHUR
Ramadan Brakaj
Në vitin 1964 filloi punën mësues i ciklit fillor në Cakran të Fierit. Gjatë kohës vazhdoi pa shkëputje nga puna arsimimin e tij në Universitetin “A. Xhuvani” Elbasan në fakultetin Gjuhë shqipe – Letërsi, edhe pse, siç thotë ai, më i mirë ka qenë në matematikë. Gjatë kohës ka shkruar pjesë për estradat e shtëpive të kulturës.
Libra të botuar
Best Sellers
LEXUES TË LUMTUR
Libra të tjerë
Rrënjët
Rrënjët, të pleksura pazgjidhshëm
në rrëpirat e kohës,
në rërërat e hpësirë
arkitekturojnë harmonishëm
disfatën- shpesën.
Honeve të jetës
“ …Na vure një natë në gjumë,
me një sapllak dhallë të dhirtë,
në mëngjes kusia me rrëpica
e një grusht misër zier…”
Net pa mbarim
Nuk ishte kjo ditë si ditët e tjera, pasi Arsi kishte një parandjenjë se diçka do të ndodhte, po se ç’ishte kjo nuk mund të thuhej e as të mendohej. Arsi atë ditë ku linte shtupën, nuk linte kovën e ku linte kovën nuk linte fshesën.
Çdo njeri duhet të lërë diçka para se të largohet na kjo jetë. Nuk shlyhet nga kujtesa njerëzore kush mbjellë të mirën.
RAMADAN BRAKAJ
Së shpejti!
Astrologu i përndjekur
Roman
Në heshtje u vendos toleranca. Nisi leximi i dorëshkrimit të njeriut, i cili i kishte qëndruar pranë…
BLOGU ME SHKRIME
Na ndiqni
Rrjedha
Sa herë ndodhem para buzëqeshjes, syri të kthjellët, para zemrës së bardhë, unë, limaxhiu, me gishtrinjët tërë plagë, por edhe në mendjen time limos: që femrat t’i kthej në luleborë, në manushaqe, a trëndelinë në malë. Por edhe veten time e limos...
Isha i rrallë
Të prita ty, si manushaqja nën borën e bardhë. E çela për ty, për të të thënë se pranvera ka ardhë. Për ty distancat nga kilometra në milimetra u matën, që të të ndodhesha pranë. Një vetëtimë në qiellin e zbrazë: Të lutem! Jam vonë. Tjetri po më pret me...
Honeve të jetës
“ ...Na vure një natë në gjumë, me një sapllak dhallë të dhirtë, në mëngjes kusia me rrëpica e një grusht misër zier...” ... Heshta pak, pastaj fola me buzën që më dridhej: - Poeti grek N. Brettakos thotë: “Thellë, shumë thellë, letërsia dhe poezia në veçanti, janë...