Sa herë ndodhem para buzëqeshjes,
syri të kthjellët, para zemrës së bardhë,
unë, limaxhiu,
me gishtrinjët tërë plagë,
por edhe në mendjen time
limos:
që femrat t’i kthej në luleborë,
në manushaqe, a trëndelinë në malë.
Por edhe veten time e limos
që ta kthej në zymbyl,
trëndafil të kuq, a karafil të bardhë.
Jam munduar orë për orë,
ditë për ditë e mot për mot
ta ndryshoja këtë rrjdhë,
por… kot. Memorial, 05.10.2022